Viruswaanzin

De theaters zijn ontevreden, zelfs randje boos. En de bioscopen, die zijn verontwaardigd, al die inspanningen voor niks. De publiekstrekkers in de sport begrijpen het ook niet, geen volk meer bij het voetbal en het veldrijden en dat nog wel tot eind januari.

Ik begrijp het wel, en de veldritorganisatoren en bij uitbreiding de cultuur- en evenementensector hebben gelijk: het is de schuld van het voetbal. Al eens een voetbalwedstrijd bekeken op televisie? Het is een ruwe schatting, maar nergens heeft (na gisteren: had) de helft van de stadionbezoekers een mondmasker op zoals het hoort: over neus en mond. Als het één op de drie was, zal het veel zijn. Al eens de harde kern bekeken als de eigen ploeg scoort? Eén op de twintig heeft een mondmasker op en dat is dan meestal die ene die te laveloos/stoned is om het af te zetten.

Voetbaltribunes mogen dan nog in de openlucht zijn, waar veel volk dicht bijeen staat, elkaar bespringt bij een doelpunt en de hele tijd staat te brullen, zingen en de tegenstander uitjouwen (vooral dat laatste) zijn precies die omgevingen waar de aerosolen duchtig in het rond zweven. Een oplossing had kunnen zijn om alleen het minder gedisciplineerde deel van de tribunes te sluiten en alleen het sportconsumerend publiek toe te laten, maar dat is waar de logica grenst aan discriminatie.

Het voetbal heeft er alles aan gedaan om bij de eerste verstrenging het kind van de rekening te zijn. Neem nu Gent, het modernste stadion van België, supergoed uitgerust inzake horeca. Hoewel de adviezen eerder neigden naar sluiting van de horeca konden
op de promenade bij de laatste twee thuiswedstrijden drankjes worden gehaald. Daar kreeg je het simpele verzoek om ergens aan een tafeltje te gaan zitten. De bars waren alleen open op de lange zijde, daar was plaats voor tafeltjes. Gevolg: de tribunes waarvan de bars dicht bleven kwamen massaal afgezakt naar de andere bars. De tafeltjes zaten vol, dat zeker, en vijf keer meer volk stond zoals vanouds in een gesloten ruimte, rechtop, op elkaar geplakt, zonder mondmasker, een pint te drinken. Overigens deed hetzelfde scenario zich voor in de vipruimte vóór, halfweg en aan het eind van de wedstrijd: mensen dicht op elkaar, druk pratend en flink drinkend. Zonder mondmasker.

Het gedrag van het voetbalpubliek in coronatijden was al langer een doorn in het oog van de politiek, en die sport kon al op niet te veel clementie rekenen. In de discussie rond parafiscale voordelen deed het voetbal alsof het zijn slag had thuisgehaald. Dat stak bij de politiek.

Kort daarna lekten details uit van het dossier-Veljkovic. Rond die tijd wilde een clubbestuurder een heel klein beetje oorlog bij een derby, waarna een van de gekken van zijn club een vuurpijl in een supportersvak gooide. Daar kwam afgelopen weekend nog die racismerel bij. Het moet geleden zijn van de Bellemans-affaire van 1984 (toen met de omkoping van Waterschei door Standard en het daaropvolgende zwartgeldschandaal) dat het Belgische voetbal nog zo’n slechte beurt maakte.

Alleen de voetbaltribunes sluiten lag voor de hand, maar het probleem met sommige politici is dat ze hun beslissingsbereidheid en doortastendheid ondergeschikt maken aan hun kansen in de verkiezingen. Alleen voetbal aanpakken kan zelfmoord zijn. Dus werd het een brede maatregel over de verschillende sectoren heen. Zodoende werd een bioscoop- of theaterbezoek met mondmasker, op anderhalve meter van elkaar, in een goed verluchte ruimte over één kam geschoren met doldwaze voetbalfans die lak hebben aan alles.

Dat zaalsporten niet langer konden doorgaan met publiek was al een niet te vatten uitwas van viruswaanzin. Volleybal en basketbal trekken niet meer de massa’s van weleer en het publiek van beide sporten is zo gedisciplineerd dat ze de anderhalvemeterregel en mondmaskerplicht niet aan hun laars hadden gelapt.

Helemaal van de pot gerukt is wat het veldrijden overkomt. Die sport heeft het al zwaar nu de toppers alleen de krenten uit de pap halen en het publiek het steeds vaker moet stellen met een tweede garnituur. Veldrijden heeft ingeleverd inzake toeschouwers, maar zelfs met de helft minder mensen rond het parcours is dit nog een economisch en organisatorisch model dat een genuanceerde behandeling verdient.

Het crosspubliek staat niet langer op elkaar geplakt, er wordt minder gejoeld dan ooit en uit beelden blijkt het mondmasker goed ingeburgerd. Bovendien gebeurt alles onder de blote hemel. Onbegrijpelijk, cross zonder publiek, maar misschien waren de politici bang voor de voetbalfans die traditioneel in het jaareinde de cross barbariseren, dat kan een reden zijn. En zo kom je altijd weer uit bij voetbal.