Morgen groot feest in Jan Breydel? Het is te hopen, want tot dusver is het wat tegengevallen met die kampioenenviering(en). Ik ben bevoorrecht getuige, want ‘woonahhtig’ in het Brugse en mijn buren die in voetbal zijn geïnteresseerd, supporteren voor Club.

Ik heb ze niet horen thuiskomen na de zegetocht. Geen getoeter, geen gebral – had ik ook niet verwacht, want ik woon in een keurige gemeente – geen cava in de tuinen waar ik met plezier was aangeschoven, en ook geen ratelend vuurwerk. Dat heb je hier alleen met huwelijken. De eerste keer dat ik – aangewaaide stedeling uit beschaafde gebieden – dat hoorde, dacht ik aan kalasjnikovs. Ik wilde de politie bellen, maar autochtonen hebben mij voor die blunder behoed, waarvoor dank.

Maar bon, de dag na de memorabele overwinning tegen Anderlecht en dus de dag van de grote viering op de Grote Markt, moest ik in Brugge zijn. Onderweg van huis naar het centrum passeerde ik de woning van een net verhuisde Club-speler. Ik verwachtte minimaal een ode van de buren of een discreet vlagje. Niets. In mijn gemeente had ik alleen bij een buur wat vlaggen zien hangen, maar ook niet meer dan verstopt achter het raam van de fermette.

Het hele traject van huis naar Brugge is ongeveer 15 kilometer en door omstandigheden verschilde de heen- van de terugweg. Ik reed niet langs de ring of de E40, dus dat kon het ook niet zijn: geen enkele vlag gezien. Wel één geparkeerde auto met twee vlaggetjes van Club en iemand met een blauw-zwarte skimuts op de parking van de AD Delhaize. Op pinkstermaandag, misschien was het wel een Brugse zot. Voorts geen enkele uiting van dolle volksvreugde. Twee dagen later op een fietstocht langs de boerderijen van Maldegem en Sint-Laureins, was meer blauw-zwart te zien.

Vorig jaar was ik het weekend na de kampioenenwedstrijd in Gent. Brugse Poort, Tolhuislaan, Sleepstraat (allemaal migrantenwijken), centrum, buurt UZ, het hing vol met blauw en wit en toen moest het grote feest nog volgen op zondag. 200.000 mensen volgens de organisatoren, 100.000 volgens de politie, woonden de festiviteiten bij. 200 of 100, maakt niet uit, volgens de meest conservatieve schatting zijn dat er nog altijd drie keer meer dan afgelopen maandag – ook op een feestdag – in Brugge.

Zou het dan toch? Dat Club Brugge niet echt van Brugge is, maar eerder van de omliggende gebieden? Dat die titel misschien elf jaar geleden is, maar toch ook al nummer veertien? En dat AA Gent meer een stadsploeg is, maar ook een hype die veel successupporters aantrekt of heeft aangetrokken? Het zal wel een beetje van dat alles zijn.

Voorlopig was hét hoogtepunt van de Brugse feestvreugde het optreden van ene Annuska uit Wingene. Op de Eiermarkt, een centrale plek in wel meer memorabele recente FCB-momenten, zoals het in elkaar slaan van de Napoli-supporters, stalde ze na de wedstrijd haar fijne vleeswaren uit. Naburige consumenten mochten die vrijelijk en gratis aanraken, al deed ze dat zelf veel beter. Als u wilt weten wat ik bedoel, zoek eens op haar naam naar filmpjes op hln.be en nieuwsblad.be.

Ik kende tot nog toe een bouwondernemer en een apotheker in Wingene, maar niet Annuska. Enfin, toch niet die Annuska, wel een andere uit een naburige gemeente, maar die doet in kinderopvang. Die zal het echt niet zijn, of ze heeft geen kindjes meer.
De landelijke gebieden ten zuiden van Brugge, waar tien keer meer varkens dan mensen wonen, zijn helemaal van slag door het fenomeen Annuska. Ze zou een verleden hebben in de erotische sector, ze zou ooit een ex-partner in elkaar hebben geslagen en in plaats van in therapie te gaan, nam ze in 2006 deel aan Undercover Lover op VT4. Maar nu zou ze op het goede pad zijn, behalve dat ze na haar felgesmaakt optreden een nachtje in de cel belandde.

Flauw is dat van de Brugse politie. Ik stel voor dat Bart Verhaeghe, Vincent Mannaert en successupporter Renaat Landuyt dat goedmaken en haar een wellnessruimte in het nog te bouwen Club-stadion aanbieden. En voorlopig minimaal een functie op de pers- en pr-dienst.