Vreemd, hoe de oproep van West-Vlaams gouverneur Carl Decaluwé, in een paar kranten serieus genomen en heel even behandeld op Radio 1, verder werd genegeerd. Hij had groot gelijk: de kost van ordehandhaving rond voetbal loopt de spuigaten uit, meer in het bijzonder voor Antwerp en Club Brugge. Hoog tijd dat de gemeenschap die kosten verhaalt.

Ongelukkig speelden die twee ploegen afgelopen zondag tegen elkaar en nog ongelukkiger maar helemaal voorspeld kwam het na afloop tot rellen. Niet met de Antwerp-supporters van de X-Side, want die hadden laten weten aan de collega’s van de Brugse East- Side dat ze voor het afgesproken gevecht niet thuis zouden geven omdat de politie hen na het slopen van een bus van Beerschot- Wilrijk nogal dicht op de hielen zat.

Laat vorige paragraaf even tot u doordringen: twee bendes vechtersbazen bellen of mailen of appen met elkaar om gevechten te plannen. Hoe en waar en met hoeveel ze op elkaars gezicht zullen slaan. Mooi meegenomen als dat rond het stadion kan, want dan is er publiek, maar op een afgelegen plek mag ook want dan kan ‘meer’. Zoals destijds op die weide in Beverwijk bij de clash tussen de stoottroepen van Ajax en Feyenoord: er viel toen een dode.

Wie heeft gevochten als de X-Siders niet wilden? De Brugse East-Siders enerzijds, geholpen door ADO Den Haag (dik 200 kilometer hier vandaan), tegen enkele Antwerpenaars, geholpen door hooligans van Willem II, en die komen dan weer uit Tilburg, 180 kilometer van Brugge. Een politiemacht van 400 tot 800 agenten (afhankelijk van de bron) was daar blijkbaar niet tegen opgewassen omdat ze niet wisten waar, wanneer en door wie zou worden gevochten.

Een deel van de FCB-fans was wel op de hoogte en stond massaal te kijken. Daarna hebben ze zelf een klacht ingediend tegen de politie omdat ze hardhandig zouden zijn aangepakt en opgepakt. Dat is de wereld behoorlijk op zijn kop. Als geweld uitbreekt, heb je twee opties: of je probeert tussenbeide te komen, of je gaat lopen, maar je blijft vooral niet supporteren en je scheldt de politie zeker niet uit.

Het riedeltje dat de clubs geen schuld treft voor fout supportersgedrag, is de grootst mogelijke onzin. Als Antwerp en Club meer agressieve randdebielen aantrekken dan andere grote clubs, moeten ze zich niet voordoen als slachtoffer. Dat hebben ze zelf in de hand gewerkt of alvast nooit genoeg tegengewerkt omdat ze in het stadion sportief profijt halen uit die onverholen agressie.

Decaluwés voorstel is correct in zijn simplisme: de kost van de ordehandhaving voor thuiswedstrijden van Club Brugge bedraagt per seizoen 2 miljoen euro. Club draagt zelf 25.000 bij. Zegt Decaluwé: “Te weinig als je weet hoeveel Club wel niet betaalt voor een speler.” Hij werd meteen weggehoond door het voetbalbestel met nog een ander riedeltje: de gemeenschap heeft de plicht iets terug te doen in ruil voor de sociale functie die voetbal vervult.

Tenzij het uitjouwen van de tegenstander en de scheidsrechter en het aanmoedigen (of ook soms uitjouwen) van de eigen ploeg ineens een maatschappelijk verbindend project zou zijn, beperkt de sociale functie zich bij de meeste clubs tot af en toe een bezoekje brengen aan kindjes met kanker en daar foto’s over tweeten. In Brugge hebben ze in één dag wel genoeg geld opgehaald om een gehandicapte schoenmaker een brommerwagentje te betalen. Daar werd in de bevriende regionale media meer aandacht aan besteed dan aan de reden voor die ophaling: het in brand steken van het karretje tijdens de rellen.

Voetbal krijgt oneindig veel meer van de gemeenschap dan ze teruggeeft, bijvoorbeeld in de vorm van verlaagde bedrijfsvoorheffing, minimale sociale bijdragen, een ongemeen gunstige groepsverzekering en de gratis ordehandhaving. De tegenwerping dat de gemeenschap de plicht heeft om politie bij voetbal in te zetten omdat festivals en koersen ook ordehandhaving krijgen, is nog zo’n non- argument.

Het is makkelijk om daar een lijn in te trekken: wordt geld verdiend met de sport of met het festival, dan voorziet de politie een minimale inzet van ordehandhavers. Alle surpluskosten voor de extra veiligheid zijn voor rekening van de organisatoren, weze het voetbalclubs, de Ronde van Vlaanderen of Werchter. Kleine evenementen zoals een nieuwelingenkoers in Hoepertingen en de rommelmarkt van Zoetenaaie hoeven niks te betalen. Die zijn honderd keer meer verbindend en sociaal dan een middagje schelden op de velden.