ls u deze rubriek leest, zal u wel hebben meegekregen dat het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in de zak is gezet door het Wereldantidopingagentschap (WADA). Maar het helpt natuurlijk het imago van het IOC geen ene moer als ze met een mededeling komen dat er al tweeduizend dopingtests zijn uitgevoerd en dat – hoera – niemand is betrapt. Op het gevaar af dat ze heel binnenkort met een andere mededeling moeten komen.

Niemand betrapt, oh ja? Ik heb Tomasz Zielinski staan, gewichtheffer uit Polen en betrapt in Rio nog voor de Spelen begonnen. Net als Silvia Danekova, steepleloopster uit Bulgarije en betrapt op epo bij aankomst. En de case tegen Chen Xinyi was gisterennacht onderweg naar het Arbitragetribunaal voor de Sport (TAS). Het is duidelijk dat het TAS over al die gevallen nog zijn zegje moet doen, maar communiceer dan niets of toch niet dat er geen positieven zijn. Meld het aantal positieve gevallen en zeg dat alles moet worden onderzocht. Dan maak je je niet belachelijk. Tegen begin volgende week zitten we aan vijf dopinggevallen, wedden?

En dan hebben we natuurlijk nog de verdachte Katinka H. uit H. Een zwemcoach die ik beter niet nader noem, vindt het echtpaar Hosszu-Tusup een schande voor het vak van trainer en van zwemmer (m/v). Bij Shane Tusup aan de kant van het zwembad krijg je alleen maar een ongemakkelijk gevoel. De krachttrainer van professie heeft een voetballerssnit, staat vol met tattoos en ziet eruit als een bodybuilder. Van jaar tot jaar wordt hij groter, zei de coach. Niet normaal. En de agressie spat eraf. Of dat allemaal het gevolg is van ‘chemicaliën’, zoals Emil Milanov gisteren in de krant doping parafraseerde, is niet duidelijk, maar overdreven progressie in combinatie met agressie laat weinig goeds vermoeden.

Twintig jaar geleden hadden we ook een Katinka Hosszu die de wenkbrauwen deed fronsen. Ze kwam uit Ierland en heette Michelle Smith. Ook zij had een rare man, ook zij zwom een halve baan voor de anderen uit, ook zij won met sprekend gemak veel wedstrijden en kon belasting na belasting verteren, de ene al zwaarder dan de andere. Zij werd een paar maanden later betrapt op frauderen met urine, stopte meteen en werd advocate.

De meest verdachte atlete van dit zwemtoernooi zou wel eens van de cleanste kunnen zijn, wat meteen aangeeft hoe delicaat doping wel is. Joelia Jefimova kon door haar Russisch paspoort en omdat ze nog even bij het TAS langs moest, pas op het laatst haar deelname aan de Spelen afdwingen. Telkens als ze deze week haar mooie gezicht toonde, daalde een fluitconcert neer. Hoeveel van de aanwezigen en met name de Amerikanen in het krakkemikkige zwemstadion zouden weten dat de 24-jarige Jefimova al sinds haar 19de in Los Angeles woont en aan de University of Southern California traint en studeert? Ze vluchtte met haar ouders uit Grozny in Tsjetsjenië en verhuisde kort daarna naar de VS.

Verblijven in de VS is daarom nog geen attest van chemische maagdelijkheid – het echtpaar Hosszu zat daar ook – maar het geeft wel aan dat ze niet in eigen land alleen is gecontroleerd. Van Jefimova wordt gezegd dat ze twee keer is betrapt op doping.

Technisch gezien heeft ze twee keer iets aan de hand gehad. Een eerste keer nam ze een supplement waarin DHEA zat, een zwakke voorloper van testosteron die eigenlijk niks doet. Ze kon niet-intentioneel gebruik bewijzen, maar ging toch zestien maanden aan de kant.

Afgelopen winter werd ze betrapt op het gebruik van meldonium, het hartlijdersmiddel dat Russische atleten konden gebruiken tot 31 december. Daarna niet meer, en Jefimova werd in 2016 betrapt. Samen met andere atleten kreeg ze het voordeel van de twijfel omdat het WADA – nog maar eens een kapitale blunder van die club – had nagelaten om de afbraaksnelheid van het product uitvoerig te testen. Alle betrapte atleten ging vrijuit, niet meer dan terecht.

Joelia werd de voorbije week twee keer geklopt op haar 100 en 200 meter schoolslag. Het Aquatic Center heeft nog geen enkele keer de mooie meeslepende Russische hymne gehoord, en dat zal er ook niet meer van komen.