Zondag op de luchthaven van Charleroi stond Eurosport op: de Ronde van Vlaanderen. Er was nog meer dan honderd kilometer te gaan toen onze vlucht werd afgeroepen voor boarding. Op dat moment passeerde een groep West-Vlaamse jongelui. Ze keken een minuut of wat en één vroeg “voor wie bij jij?” Zijn maat wees op Tim Declercq die voorop sleurde. “Voor QuickStep. Om het even wie mag winnen, als het maar die Terpstra niet is.” Het was lang vliegen maar taxiënd op de tarmac wist ik met dank aan de kostenloze roaming binnen de EU meteen hoe laat het was: Niki Terpstra had gewonnen.

Gisteren had L’Equipe een verhaal met ene Lefévère. Dat is Patrick Lefevere van wie de Fransen weigeren zijn naam te schrijven zoals die op zijn identiteitskaart staat. Waar die doorbraak van Terpstra ineens vandaan kwam en of dat zijn populariteit ten goede zou komen want had Terpstra niet een beetje een koud imago in het peloton?

Lefevere was eerlijk: Terpstra heeft het als Nederlander in een Belgische ploeg in een Vlaamse sport niet makkelijk om zich door te zetten. Hij betwijfelde of dat zou veranderen nu hij de mini-Ronde en de echte Ronde van Vlaanderen in hetzelfde jaar had gewonnen, na in 2014 ook al Parijs-Roubaix te hebben gewonnen.

Aan die laatste wedstrijd hangt een verhaal. Niki Terpstra sprong toen weg uit een groep van elf, waar nog twee andere QuickSteppers in zaten: Zdenek Stybar en Tom Boonen. De hiërarchie bij QuickStep was gekend: eerst Boonen, dan de rest. Van die groep was Boonen normaal de snelste sprinter, maar wat is normaal na 257 kilometer en 28 secteurs met pavés?

John Degenkolb bleek de snelste en Tom Boonen eindigde laatste van dat groepje, dat sprintte voor de tweede plek: Niki Terpstra was voorop gebleven en had twintig seconden voorsprong bijeen geharkt. Een overwinning van QuickStep, luidde het toen, toevallig behaald door de Hollander in dienst. De fans van Boonen hebben het de Hollander nooit vergeven. Boonen zelf? Dat is niet zo duidelijk. Bij QuickStep verbeten de Boonen-fans hun ergernis.

De ongemakkelijke waarheid is dat ze bij QuickStep al te lang hun bonen te weken hebben gelegd bij Boonen. Na 2012 is hij nog één keer in de buurt gekomen van een overwinning in een monument. In 2016 werd hij geklopt door Matthew Hayman in de sprint op de wielerbaan van Roubaix nadat hij zich als een nieuweling had laten insluiten.

In haast alle wedstrijden waarin hij na zijn superjaar 2012 startte, is de koerstactiek in functie van Tom Boonen uitgestippeld. Zelfs in zijn laatste jaren als wegkapitein werd gekoerst zoals hij het aanstuurde. Sinds Boonen weg is, rijden de QuickSteppers als een bende vrijbuiters. De gevreesde chaos is uitgebleven en de oude Mapei-leuze van vincere insieme – samen winnen – is terug. Zoals Yves Lampaert zich tijdens de E3 total loss reed om Terpstra zo goed mogelijk te lanceren, dat was het nieuwe QuickStep. Het oude QuickStep, dat was de Omloop 2015 toen drie QuickSteppers gokten op de sprint van Tom Boonen maar vergaten achter Ian Stannard te rijden. Bij die drie zat Terpstra, die toen ook veel kritiek kreeg.

Van 1986 is het geleden dat een Nederlander de Ronde van Vlaanderen heeft gewonnen. Een mijlpaal. Nederland heeft geen breed wielerheir zoals Vlaanderen, koestert ook niet dezelfde soms absurde passie voor de koers, maar klopt ons wel op alle vlakken en op alle fietsen en in alle wedstrijden.

Bij de vrouwen: Holland boven. Te veel namen om op te noemen, maar ze waren 1, 2, 3 in de Ronde. Tijdrijden: Holland boven met Tom Dumoulin en Jos van Emden. Grote rondes: Holland boven met opnieuw Tom Dumoulin, Wilco Kelderman, Bauke Mollema, Wout Poels, Steven Kruijswijk en er komen er nog aan. Sprinten: welke Belg klopt Dylan Groenewegen? Klassiekers: over de laatste vijf jaar staat het 3-2 voor Nederland, met twee keer Terpstra en Poels in Luik-Bastenaken-Luik. Baanwielrennen: Holland boven. BMX: Holland boven en ga zo maar door. Alleen in veldrijden zijn we Nederland nog de baas, althans in die ene wedstrijd.

Hoog tijd dat de technisch departementen van Belgian Cycling en Cycling Vlaanderen een kijkstage organiseren over de grens. Een suggestie voor een insteek: hoe talent afwerken.