Dossier Veljkovic

Het arrest van de kamer van inbeschuldigingstelling (KI) van het hof van beroep in Antwerpen in het dossier tegen makelaar Dejan Veljkovic leest als een jongensboek. Misschien eerst even recapituleren hoe de methode-Veljkovic in elkaar stak. U weet ongetwijfeld dat het voetbal de sector is die veruit de laagste belastingen en minimale sociale lasten betaalt. Om nóg minder belastingen en sociale lasten te betalen werd door Veljkovic een constructie met valse facturen via het buitenland opgezet.

De hoofdbrok van het arrest betreft spelers. De makelaar factureerde vanuit verschillende Balkan-landen voor een fictieve opdracht, de club betaalde die facturen, de makelaar betaalde daar ter plekke minimale belasting op en roomde zijn commissie af (10 procent zegt men), waarna het geld cash terugkwam via een Belfius-bankfiliaal in Genk.

Wie waren die clubs en om hoeveel deals ging het? Club Brugge (vier en niet van de minste), Racing Genk (vijf), Standard (twee), Anderlecht (vier), OH Leuven (drie), Sporting Lokeren (vier), KV Oostende (één), KV Kortrijk (twee), Waasland-Beveren (één) en uiteraard KV Mechelen, de kampioen in dit dossier, met twintig deals die door het parket als witwas werden gekwalificeerd.

De eerste publicatie over dit dossier begon met een opsomming van wie allemaal geld zou hebben gekregen, in het zwart, in plastic zakken of in enveloppes. Dat is het einde van de witwasketen en is net het lastigste om te bewijzen. Veljkovic, een gangster en laat daar geen twijfel over bestaan, kan dan wel zeggen dat hij her en der cash geld heeft betaald aan deze en gene, als die beweren dat ze nooit iets hebben gekregen en dat ze van die constructies niet afwisten, wordt het woord tegen woord.

Het fijne van elk dossier zullen we nooit kennen omdat een aantal betrokkenen ongetwijfeld al een minnelijke schikking hebben afgesproken. Bovendien is het niet zeker of het Openbaar Ministerie in alle gevallen de vervolging zal eisen, maar gezien de publiciteit die Operatie Zero kreeg, wordt verwacht dat er verschillende processen zullen volgen.

Het goede nieuws is ook, aldus een mens met kennis van zaken, dat de strafrechter de bewijslast mag wegen en andere elementen mee mag nemen in zijn beoordeling van fout of niet fout. De kans op veroordelingen is dus bijzonder groot.

Helemaal een gewonnen veldslag is de beschuldiging van witwas in hoofde van de clubs. Nemen we het voorbeeld van Belgische trots Club Brugge en meer in het bijzonder paragrafen 160 en 161 in de aanklacht, die gaan over de transfer van Karlo Letica die voor 3 miljoen euro verhuisde van Hajduk Split naar Club. Op 17 augustus 2018 ondertekenden CEO Vincent Mannaert en voorzitter Bart Verhaeghe een overeenkomst met Beneyug Sport in Cyprus met ene Goran Veljkovic (dat is Dejan die met de naam van een familielid tekent) voor een bedrag van 1 miljoen euro, en ook nog eens een scoutingsovereenkomst met Magnum Doo in Montenegro voor 500.000 euro.

Dat zijn maar twee van de elf (!) bedrijven die Veljkovic in zijn constructies gebruikte. Het doet overigens niks ter zake dat die betalingen nooit zijn gebeurd omdat hij enkele maanden later werd opgepakt en er overal huiszoekingen volgden. In het arrest van de KI staat onomwonden: deze overeenkomsten dienden om officieuze betalingen (lees: zwart geld) te verrichten buiten het officieel contract tussen Club Brugge en Karlo Letica. Dat is witwas.

Club reageert verbolgen op de aantijging met “we hebben prestaties in de vorm van scoutingsverslagen ontvangen en zullen die te gepasten tijde voorleggen”. Anderhalf miljoen en nog eens 500.000 euro voor scouting? Voor een reservedoelman die sindsdien nauwelijks een wedstrijd in een basis heeft gespeeld? Een Balkan-scout die vast in dienst is bij een club kost geen 100.000 euro – 50.000 is al duur betaald – en daar werkt hij een heel jaar voor.

Die valse facturen zijn, om in voetbaltermen te blijven, owngoals die de clubs hebben gescoord want die zitten zowel in de boekhouding van de clubs als in die van Veljkovic. Overigens heeft Club ook zo’n deal afgesloten voor Mats Rits, die ineens bij zijn overgang van KV Mechelen van makelaar veranderde. Ook voor Ivan Trickovski werd die piste bewandeld en de eerste keer dat die techniek in Brugge werd toegepast was bij het ontslag van Georges Leekens in 2013.

Een veroordeling voor witwas is niet alleen een dure affaire want daar staan geldboetes op, en gevangenisstraffen, al of niet met uitstel. De vraag is ook wat er met de straks veroordeelde actieve bestuurders moet gebeuren. Als het Belgisch profvoetbal het meent met de grote schoonmaak is royeren de enige mogelijkheid.