Marieke Vervoort krijgt de Lifetime Achievement Award en wordt wellicht ook Paralympiër van het Jaar. Volgens insiders zou dat haar wheelende collega Peter Genyn moeten zijn, maar Marieke ziet dat anders.

Coach van het Jaar zal wel Marc Wilmots worden, terwijl Hein Vanhaezebrouck de enige echte Coach van het Jaar is. De echte prijs voor beste coach heeft hij al gekregen en die heet de Raymond Goethals-trofee, genoemd naar een extreem verdedigende coach die twee keer actief betrokken was bij omkoping, maar dat geheel terzijde.

Komen we bij de Sportploeg van het Jaar. Hier heb ik mijn wildcard gebruikt en niet de Rode Duivels ingevuld, maar wel drie andere ploegen. Weggegooide stemmen natuurlijk, want de nationale voetbalploeg is net op tijd nummer één van de wereld geworden. Weliswaar in een heel rare ranking en zonder echt goed te voetballen, maar dat maakt allemaal niet uit. Of het zou alsnog de Davis Cup-ploeg moeten worden.

In Nederland hadden ze deze week eerst de Sportman van het Jaar, dan het Talent van het Jaar, dan het Sportbeeld van het Jaar (goed gevonden) en als laatste en dus belangrijkste prijs, de Sportvrouw van het Jaar. Dat had alles te maken met de genomineerden en de impact van hun prestaties op de bevolking van dat kleinste grote sportland, maar Dafne Schippers als hoogtepunt van het beste Nederlandse sportjaar ooit was wel een statement.

De uitkomst van onze Sportvrouw van het Jaar is een dubbeltje op zijn kant. In Nederland zou bokster Delfine Persoon ongetwijfeld winnen, maar in Nederland stemmen de Friezen niet alleen op Friezen en de Limburgers niet alleen op Limburgers en liggen er tussen Limburg en Friesland nog wel regio’s met sporters.

Nederlanders zoeken over de accenten- en taalgrenzen heen naar hun beste prestatie overall. Dat doen wij nooit. De Franstaligen kiezen (haast) altijd voor een Franstalige, de Nederlandstaligen denken iets breder en durven weleens iemand van over de taalgrens een puntje (of twee) geven. Sportvrouw van het Jaar wordt wellicht judoka Charline Van Snick, omdat zij de enige Franstalige is bij de genomineerden en daar met alle stemmen gaat lopen en ook in Vlaanderen punten krijgt. Terecht, want Van Snick is een kanjer onder de kanjers.

En dan de Sportman van het Jaar. Volgens de media staat het al vast dat het Kevin De Bruyne wordt. Ik heb De Bruyne één puntje gegeven, Dirk Van Tichelt twee, Louis Croenen drie, Pieter Timmers vier en Philip Milanov vijf. Sport draait om prijzen winnen, om medailles halen. Milanov verdient dus om op één te staan met zijn zilveren medaille op de wereldkampioenschappen. Dat was in atletiek, in discuswerpen, voor als u dat niet wist. Overigens hoorde ook de wereldkampioen taekwondo Jaouad Achab bij die laatste drie en had hij moeten winnen.

Het is een raadsel waarom Kevin De Bruyne Sportman van het Jaar zou moeten worden. Wat heeft die dan gewonnen, behalve de Duitse beker? Ach ja, de jackpot natuurlijk! Door zijn transfer van Wolfsburg naar Manchester City, voor een onbetamelijke 74 miljoen euro, is hij de duurste Belgische speler ooit en hij heeft ook een mooi salaris van 320.000 euro per week geregeld. Hij verdient per dag wat Philip Milanov de Vlaamse gemeenschap in een heel jaar kost aan salaris, en dat is hem gegund, maar dat is nog geen goede reden om hem Sportman van het Jaar te maken.

In 2012 was Vincent Kompany de beste speler van de Premier League, kampioen met Manchester City en de verpersoonlijking van de heropstanding van de Rode Duivels, maar hij kwam niet eens in de laatste drie voor. Er is geen enkele objectieve of sportieve reden om Kevin De Bruyne die prijs te geven. Laat hem eerst maar eens op een groot toernooi excelleren zoals die andere genomineerden.