Remcooooch (bis en slot)

(Verschenen na weekend van de Zoncolan, vóór de val over de vangrail. Er komt geen derde over Evenepoel, tijd na de opgave voor wat rust en afstand.)

Dit hoorde ik op Eurosport: “En Remco Evenepoel, voor wat het waard is en voor wie het wil weten thuis, die volgt op twee kilometer van Egan Bernal, dus op zo’n vijf minuten.” In de eerste weken van de Ronde van Italië – sprint, klimmen, door berg en dal of zelfs op de rustdag – gaat het in elke zin over jou, om dan in de laatste week nog alleen terloops vernoemd te worden. Vooral dat bijzinnetje ‘voor wat het waard is’… redelijk dodelijk.

Dat Eurosport overigens wordt in Vlaanderen niet gesmaakt. Twee punten van kritiek steken er bovenuit: hoewel een West-Vlaamse commentator, toch te Hollands – Noord-Nederlands wordt bedoeld – in de omkadering. Dat laatste klopt, vooral dat ‘Kop over Kop’ na afloop van de etappe. Met alle respect, maar dat kan beter, interessanter. De drie van de nababbel zijn onveranderlijk Nederlanders, maar dat komt dan weer omdat Discovery Channel – het hoofdhuis van Eurosport – in Amsterdam (hoofdzetel) en Hilversum (redactie) zit en het management van Discovery Benelux onveranderlijk uit Nederlanders bestaat. Dat ze overigens in Nederland zitten, heeft minder te maken met de Nederlanders dan wel met Nederland als belastingparadijs, maar dat horen ze niet graag bij Eurosport/ Discovery en ook niet in Nederland.

Tweede punt van kritiek: de vele onderbrekingen. Soms is dat reclame, maar evenzeer kunnen dat fragmenten zijn van grote sportmomenten waar Eurosport bij was. Hebben we al tig keer zien passeren: Froome op de Ventoux (lopend, zonder fiets), de kussende Nadal (had een ballenmeisje ongewild een bal in het gezicht gemept), een winnende en huilende Federer (overkomt hem wel meer), de déconfiture van Roglic en triomf van Pogacar (maar minder dan die andere fragmenten, want nogal pijnlijk voor het Nederlandse Jumbo-Visma).

In Vlaanderen zijn wij natuurlijk verwend met onze staatszender die ritten van begin tot einde uitzendt, zonder één minuut onderbreking. Komt daar nog eens bij dat de combinatie Eurosport/Italiaanse regie en productie dodelijk is, helemaal toen de Italianen de laatste vijftien kilometer er niet in slaagden één wedstrijdbeeld in de huiskamers te krijgen. Alsof het voor het eerst slecht weer was in de Dolomieten.

Wat die onderbrekingen betreft moet ik de criticasters ongelijk geven: als wielrennen ooit een financieel gezonde sport wil zijn/worden, zal het toch onder meer komen van een verdienmodel gebaseerd op televisierechten en gespijsd met reclameblokken. Het is niet anders, dit is hoe sport functioneert. Bovendien, wen er maar al aan: de VRT heeft beperkte uitzendrechten van de Olympische Spelen (gekocht bij Discovery) en straks is het met Tokio weer van dat.

Tja Remco. Een groot kenner van het wielrennen sms’te vorige week “wat had je gedacht, die jongen heeft nog nooit een bergrit gereden”. Klopt als een bus, de verwachtingen waren niet realistisch, niet van de media, niet van het team (die hoopten op een paar nummertjes) en niet van Evenepoel zelf die zichzelf ook wel zag schitteren en misschien hoopte op meer.

De Giro is al geen gewone rittenkoers met al die hoogtemeters, maar daar bovenop nog eens dat vreselijke weer. In de hitte rijden door Frankrijk kan behoorlijk slopend zijn – en je slaapt minder goed – maar aanhoudend door de kou en de regen moeten fietsen, woont een mens helemaal uit.

Wat nu met die derde week? Het is niet duidelijk waarom Evenepoel gisteren moest lossen: was het van niet kunnen of niet willen? Is het op, of tankt hij bij, in het vooruitzicht van een nummertje in de laatste week of die tijdrit op zaterdag. Wat het ook wordt, naar huis of blijven, nog wat winnen of niks meer winnen, deze Giro zal Remco Evenepoel bijblijven. Voor het eerst in zijn leven heeft hij in een koers gereden en had hij niet het gevoel dat hij de beste was. Voor het eerst in zijn leven heeft iemand – en meer dan één – hem bergop gelost. Hij heeft de voorbije twee weken leergeld betaald en dat zal hem uiteindelijk goed uitkomen. Aan zijn talent moet na deze Giro nog altijd niet worden getwijfeld. Ooit wint deze jongen een grote ronde.

En moeten we nog iets zeggen over Egan Bernal? Ja toch. Won op zijn 22ste meteen de Ronde van Frankrijk en prikt daar nu even een Girootje achteraan. En hoe. Het beeld van deze Giro is toch Bernal die op de Passo di Giau wegrijdt van de rest, helemaal alleen afdaalt (waar we niets van zagen), vervolgens Cortina binnenrijdt in de regen (ook niet te zien) en als hij weer in beeld komt, op die spekgladde kleine kasseitjes nog even zijn regenjasje uitspeelt, netjes achteraan wegstopt, om dan in triomf in het roze over de eindstreep komen. Grande Bernal. Zonder meer.