SPORZA
Minister Sven Gatz heeft niet gescoord bij de VRT met zijn opmerking dat er te veel van dezelfde sport op de openbare omroep is, maar minister Sven Gatz is dan ook geen minister van Sport maar van Cultuur en bij de culturo’s gaat een ferm standpunt tegen sport er altijd in.
Misschien een beetje naast de kwestie, maar om een breder kader te schetsen hier toch in een paragraafje een eerdere column samengevat. Cultuur kreeg in 2014 net geen 480 miljoen euro uit de Vlaamse begroting. Per Vlaamse inwoner is dat 75 euro. Sport kreeg net geen 130 miljoen euro, ongeveer 20 euro per inwoner. Sport is de grootste democratiserende en integrerende kracht voor een maatschappij. Cultuur is ondanks het vele subsidiegeld altijd een passe-temps voor een elite gebleven.
En toch heeft minister Sven Gatz ook een beetje gelijk.
Hij zei onder meer: “Moet je elke avond voetbal kunnen kijken?” Neen.
Of: “Moet je de Ronde van Vlaanderen van minuut één uitzenden?” Neen.
En nog: “De openbare omroep moet geen sport- en entertainmentzender zijn. Het evenwicht moet beter.” Groot gelijk, maar over welk evenwicht heeft hij het dan?
Het verbaast dat hij het bijvoorbeeld niet had over veldrijden. De VRT heeft het veldrijden tot in de melkweg gepromoot en heeft ons laten geloven dat parochiaal toneel hetzelfde was als Broadway. In een samenzwering met de ondeskundige wielerbobo’s zijn heel wat waardevolle atleten verloren gegaan voor mondiale wielerdisciplines omdat ze bleven steken in de Vlaamse modder. Tegelijk zijn de Golazo’s en andere opportunistische organisatoren slapend rijk geworden.
Verbazend dat Sven Gatz in zijn interview met De Zondag niet één keer Sporza heeft genoemd. De VRT heeft begin deze eeuw Sporza uitgebouwd tot een sportmerk dat door het medialandschap rolde als een bulldozer. Kwaliteit was ineens niet meer belangrijk, in de eerste plaats niet met betrekking tot het personeel dat al die sport in de huiskamer moest brengen, maar ook niet in het aanbod. Dat werd nooit bepaald door internationale uitstraling van een sport, laat staan dat er benchmarking aan te pas kwam.
Het aanbod was geheel afhankelijk van welke rechten konden worden verworven. Met andere woorden: hebben we de rechten, dan is het wereldsport. Hebben we die niet, dan telt het niet. Ander criterium: doen er van ons mee en kunnen ze winnen, dan zijn we erbij (als het betaalbaar is). Denken we dat ze niet kunnen winnen, dan gaan we niet.
Vandaag luidt een veelgehoorde kritiek dat twee mannen op een fiets een rechtstreekse tv-uitzending waard zijn. Kan u zich indenken dat een chef sport van de VRT een kwarteeuw geleden 500.000 frank (12.500 euro) vroeg voor de productie van de Omloop Het Volk, nu Het Nieuwsblad, en dreigde niks uit te zenden tot er boter bij de vis kwam? Toen de BRTN in 1994 het voetbalcontract kwijtspeelde aan VTM, was er heel even paniek bij de monopolist en veranderde het geweer snel van schouder: van de ene dag op de andere werd alles wat op wielrennen leek een wereldsport.
Erger nog dan Sporza zelf, wordt soms gezegd, is het marktverstorende effect van Sporza op de andere media. Genoeg gehoord op allerhande redacties: het komt niet op tv, dus doen wij er ook niks aan. Dat is meer nog de schuld van die redacties natuurlijk, want die hadden maar sterkere cheffen sport moeten aanstellen en beter moeten weten in plaats van onder de druk van de tv non-events als Omloop en modderlopen in Hamme-Zogge het statuut van wereldkampioenschap navelrijden te verlenen. Toen de commerciële zenders ook begonnen in te zetten op voetbal en veldrijden, was het hek helemaal van de dam.
Willen we nu dat Gatz het kind met het badwater weggooit? Liever niet, om eerlijk te zijn. Er kan veel kwaad worden gesproken van Sporza, maar vorige zondag kon je daar wel een Oostendse en een Keniaan Belgisch kampioen veldlopen zien worden. Behalve dat overaanbod voetbal en wielrennen, zit Sporza misschien niet zo heel ver verwijderd van die sterke Vlaamse sportzender.
Van een lappendeken aan sportuitzendingen wordt niemand beter. Ideaal, maar wellicht niet toegestaan voor een of andere mededingingsautoriteit, blijft een situatie waarbij de openbare en commerciële omroepen de handen in elkaar slaan en een kwalitatief en divers sportaanbod brengen op een aparte Vlaamse sportzender.
Hans Vandeweghe 