Het spijt mij zeer voor de hitsigen onder u, zoals het mij ook spijt dat die arme Chris Froome mij heeft geblockt op Twitter. Ik was mij daar aanvankelijk niet van bewust. Niet dat je iets mist als enkele tweets niet door-komen, want alles van belang wordt toch geretweet. Maar toen ik hoorde dat Karl Vannieuwkerke heel even was geblockt, werd ik prompt jaloers. Nergens voor nodig: ik ben al langer dan Vannieuwkerke geblockt en ik denk dat ik weet waarom. Zou het dat ketonenverhaal zijn geweest? De plastische omschrijving in dat verhaal van Froome als geraamte op twee wielen? Of nog: zet hem op een boot op de Middellandse Zee en we geven hem asiel om humanitaire redenen.

En nu vraag ik mij af wie bij Sky mijn stekkertje heeft uitgetrokken? Toch niet die alleraardigste Servais Knaven, de enige Nederlandstalige in de teamleiding. Ik heb die Knaven weleens geïnterviewd in mijn Nederlandse periode, toen hij in Roubaix had gewonnen. Ik was niet ondersteboven van die man zijn teksten, zodat ik mij nu afvraag of hij wel de dubbele lading en de ironie wist te herkennen. Frankly Froome and co., I don’t give a fuck. Maar weet dit: ik geloof jullie wel. Dit in tegenstelling tot de Fransen. Zou er één sport zijn waar nationalistischer wordt gereageerd op buitenlandse successen dan in het wielrennen met de Fransen? Die analyseren niks: Fransen zien iemand hard bergop rijden, en als het geen Fransman is, roepen ze met zijn allen: verdacht!

Ik heb een stukje gehoord op RMC – op aanraden van Michel Wuyts – van het Tour-praatprogramma van Le Best-Of du Tour de France met onder meer Cyrille Guimard en Luc Leblanc. Guimard haatte ik als renner omdat hij Eddy Merckx het vuur aan de schenen probeerde te leggen en ik heb nooit luider gejuicht dan toen ik in de zomer van 1972 hoorde dat hij met knieproblemen uit de Tour moest stappen. Te veel spiermassa voor zijn pezen, werd toen gefluisterd, te wijten aan anabolica. Dat weet ik niet, maar toen al werd van alles gefluisterd.

Guimard is daar nooit van hersteld, is ook ongeveer de enige ex-collega in de wereld die Eddy Merckx niet moet, precies omdat hij altijd van Merckx verloor. Een andere reden is er niet. Hij komt daar ook openlijk voor uit, maar hij is tegelijk de oorzaak dat Merckx destijds in Frankrijk na vier Tour-overwinningen als de baarlijke duivel werd aanzien. Kortom: Guimard was een halve xenofoob en is dat gebleven.

Hij riep eergisteren op RMC, Frankrijks best beluisterde zender na France Inter, dat zich van alles in de campers van Sky zou af- spelen dat het daglicht niet mocht zien. Dat L’Equipe een dagje in die campers heeft rond-gelopen en alle lades en bergruimtes mocht opentrekken, en daar ook over heeft bericht, deed er even niet toe. Zoals het hem ook niet stoorde toen Luc Leblanc het van die koppige domheid op de heupen kreeg en vroeg of hij ook zo zou praten als de Fransen op nummer één zouden staan in de Tour.

Alleen, de Fransen staan niet op nummer één. Mogen, neen moeten we ons dan de vraag niet stellen waarom Romain Bardet, Thibaut Pinot en Jean-Christophe Péraud, die vorig jaar zelfs tweede werd, dit jaar nergens te bespeuren zijn? Zoals ook waarom Tony Gallopin in Belgische loondienst beter presteert dan in Franse. En Warren Barguil beter in Nederlands-Duitse dienst. Misschien kunnen de Fransen geen talent ontwikkelen. Of misschien zijn die super-Fransen van vorig jaar beter gecontroleerd, zijn de duimschroeven aangehaald, zijn de lijntjes in het bloedpaspoort dichter bij elkaar getrokken. Hoe die Fransen geen deuk in een pakje boter meer rijden, dat is meer verdacht dan Froome die de Tour van 2013 nog eens naspeelt.

Fransen column