Van de week had deze krant een groot verhaal met als titel ‘Het Witte Huis verliest een zwart icoon’. De foto’s sprongen in het oog. Het waren er zes, twee daarvan hadden te maken met sport. Eén daarvan is Barack Obama ‘duikend in de Hawaïaanse golven’. Het is verder van geen tel, maar hij ziet er erg blank uit. Misschien is hij Photoshop-gewijs uitgelicht, wat heel plausibel is. De grootste foto is een plaat genomen in een limousine bij zijn tweede inauguratie in januari 2013. Ik had voor een andere gekozen om groot af te drukken. Die rechtsonder. Obama basketbalt in zijn eentje en het onderschrift daarbij luidt: “Balletje gooien.”

Ba-lle-tje-goo-ien is een beetje denigrerend voor het perfecte shot van de op dat moment 48-jarige president van de VS. Ik heb de foto van de eenzame basketballende Barack Obama in de gymzaal in de legerbasis van Fort McNair inmiddels als achtergrond op mijn MacBook.

Het Obama-shot is ‘a nice jump shot’. Zijn voeten komen netjes los van de grond, wat wijst op een goede coördinatie en oké beenspieren. Zijn lichaam is mooi recht, zijn hoofd is opgericht en hij kijkt naar de ring. Zijn release lijkt ook oké, de boog (arch) in de balbaan ziet er prima uit, alleen de follow through van zijn linkerhand/arm is een beetje ingehouden, wellicht omdat hij te dicht bij de ring staat. Het is niet bekend of de bal binnenging. Ooit speelde hij basketbal in Martha’s Vinyard en shotte daar 2 op 22. “Amechtig, te vergelijken met zijn onmacht om de zwarte werkloosheid te verminderen”, concludeerde de (zwarte) Hinterland Gazette.

Jawel, hij kon basketballen, deze president van acht jaar. Dat was al meteen duidelijk na zijn aantreden en dat heeft hij volgehouden. Na zijn aantreden werd het tenniscourt in het Witte Huis omgebouwd tot een basketbalveld. Volksvertegenwoordigers van allerlei slag waren door ESPN massaal in de gym gespot in de hoop hun spel dermate te verbeteren dat ze door de president zouden worden uitgenodigd om met of tegen hem te spelen. Occasioneel sloeg hij ook een golfballetje weg en meer dan één – handicap 13 is licht gehandicapt en niets om over naar huis te schrijven – maar basketbal was zijn ding. Dinsdag op verkiezingsdag speelde hij nog een wedstrijdje met vrienden.

Basketbal bracht hem Michelle. Zijn schoonbroer Craig Robinson was de coach van Oregon State en Michelle vroeg haar broer om haar nieuw lief te testen in een pick-upgame. “We speelden uren na elkaar. Het echte karakter komt boven als je moe bent. Barack bleef een teamspeler”, zei de schoonbroer goedkeurend. Er was zelfs anderhalf jaar lang een blog die zijn avonturen op de court bijhield, maar de laatste bijdrage op baller-in-chief.com dateert nu al van 27 november 2010, de dag dat hij moest worden genaaid en twaalf halen door zijn lip kreeg na een onopzettelijke elleboogstoot. Sindsdien is het er stil.

Barack Obama was sport, hij was de meest atletische president sinds JFK. Obama was basketbal, de zwartste van alle sporten. Hij was alvast geen baseball, de witste van alle sporten. Ooit gooide hij de eerste pitch van een wedstrijd van de Washington Nationals. Het leek nergens op en dat is bepaald verheugend. Donald Trump is een rijke Joe Sixpack, genuine baseball. Benieuwd of en hoe die dikke met zijn rare haar en zijn kleine handjes de eerste bal zal gooien.

De nederlaag van Clinton beroert inmiddels de wereldsport. Obama was pro de Olympische Spelen. Hij en Michelle zijn in oktober 2009 in het Bella Center in Kopenhagen de kandidatuur van Chicago komen verdedigen. Het was een kansloze missie en Chicago ging er toen uit in de eerste ronde: de enige verloren verkiezing waarin hij zelf mee campagne had gevoerd, tot afgelopen dinsdag.

Obama en Clinton waren ook pro de kandidatuur van Los Angeles voor de spelen van 2024. Die leek een grote kans op slagen te hebben, tot het Amerikaanse klootjesvolk voor Trump koos. Parijs staat nu weer op voorsprong. Dat is voorlopig de enige meevaller bij de humanitaire ramp Trump: Olympische Spelen op een uurtje TGV en niet op negen uur vliegen.